به نام خدا

سلام.

اولین یادداشت وبلاگ رسمی سرنوشت زارچ را با یک داستان شروع می کنیم.

روزی مردى متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوائیش کم شده است.

به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولى نمیدانست این موضوع را چگونه با او در میان بگذارد.

بدین خاطر، نزد دکتر خانوادگیشان رفت و مشکل رابا او در میان گذاشت .

دکتر گفت براى این که بتوانى دقیقتر به من بگویى که میزان ناشنوایى همسرت چقدر است آزمایش ساده اى وجود دارد.

این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو:

«ابتدا در فاصله 4 مترى او بایست و با صداى معمولى مطلبى را به او بگو. اگر نشنید همین کار را در فاصله 3 مترى تکرار کن. بعد در 2 مترى و به همین ترتیب تا بالاخره جواب دهد.»

آن شب، همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق تلویزیون نشسته بود.

مرد به خودش گفت الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کنم. سپس با صداى معمولى از همسرش پرسید: عزیزم شام چى داریم؟ جوابى نشنید. بعد بلند شد و یک متر جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و دوباره پرسید: عزیزم شام چى داریم؟ باز هم پاسخى نیامد. باز هم جلوتر رفت و از وسط هال که تقریباً 2 متر با آشپزخانه و همسرش فاصله داشت گفت: عزیزم شام چى داریم؟ باز هم جوابى نشنید. باز هم جلوتر رفت و به در آشپزخانه رسید. سوالش راتکرار کرد و باز هم جوابى نیامد..

این بار جلوتر رفت و درست از پشت سر همسرش گفت: عزیزم شام چى داریم؟ همسرش گفت: مگه کری؟ براى پنجمین بار میگم: خوراک مرغ 

دوستان عزیز نتیجه ی اخلاقی این داستانو می خوام از دید شما بدونم پس لطف کنید نتیجه اش را بنویسید ممنون